000			01731 a2200265 4500
999			_c460792 _d460792
001			216218906
003			UA-OsUOA
005			20200720114552.0
008			200720b pl a|||| |||| 00| 0 pol d
020			_a8389956942
040			_aUA-OsUOA _bukr _cUA-OsUOA _dUA-OsUOA
041			_apol
080			_a 821.162.1
090			_a 821.162.1 _bC69
100			_aCollodi C.
245			_aPinokio _cCarlo Collodi ; przełożyła Halina Kozioł
260			_bZielona Sowa _c2005 _aKraków
300			_a135 s.
520			_aPinokio to mały pajac, którego wyrzeźbił Dżepetto. Mieszkali oni w małej, ubogiej chatce, klepiąc biedę. Pajacyk miał długie nogi, na których nosił trzewiki z kory drzewnej. Ubranie było z papieru w kwiatki. Jego ręce nie odznaczały się niczym szczególnym. Natomiast nos posiadał niezwykłą właściwość. Nie służył on tylko do wąchania. Gdy Pinokio kłamał, jego narząd węchu wydłużał się. Jego czapeczka była wykonana z ośródki chleba. Nie była to jakaś „ozdoba”, ale Pinokio nią nie gardził. Wszystkie części twarzy: oczy, uszy, usta, nos, włosy miał wyrzeźbione z drewna. Myślę, że pajacyk zasłużył na to, aby zostać chłopcem. Pomimo, że był krnąbrny i łatwowierny, kochał swojego ojca. Świadczy o ty to, że uratował go z opresji, wyciągając go z brzucha rekina i tym samym ratując jego życie. Moim zdaniem, postąpił bardzo dobrze. Gdybym była w takiej sytuacji, uczyniłabym to samo.
650			_2UDC _a821.162.1 Польська література
700	1		_aCollodi Carlo
942			_cBK _2udc
955			_a3